Fuqia e Edukimit Mediatik
Marsela Myrta
E rritur në një fshat të vogël në Shqipëri, Marcela nuk e kishte imagjinuar kurrë se mediat sociale—një platformë që supozohej të lidhte njerëzit—do të bëheshin burim dhimbjeje dhe izolimi të thellë. Vetëm 13 vjeçe, ajo u bë shënjestër e bullizmit të pamëshirshëm online nga shokët e klasës. Mesazhet fyese dhe turpërimi publik mbërrinin në ekranin e telefonit të saj, duke lënë gjurmë më të thella sesa fjalët. Për më tepër, fajësimi nuk ndaloi vetëm te bullistët e saj. Familja, mësuesit dhe madje fqinjët e akuzonin, duke e lënë Marcelën të ndjehej krejtësisht vetëm. Por historia e Marcelës nuk përfundoi këtu. Ajo që mund të kishte qenë një barrë përjetësisht e rëndë, u kthye në një histori qëndrese dhe rritjeje personale. Përmes fuqisë së edukimit mediatik, ajo gjeti një mënyrë për të rimarrë zërin e saj, për të rindërtuar vetëbesimin dhe për të krijuar një platformë për të edukuar të tjerët. Sot, Marcela jo vetëm që është studente e gazetarisë, por gjithashtu është drejtuesja krenare e një kanali podcast-i, ku fuqizon të rinjtë me aftësitë për të lundruar në mediat sociale në mënyrë të sigurt dhe të përgjegjshme. Udhëtimi i Marcelës është një kujtesë e fuqishme për potencialin transformues të edukimit mediatik. Është një histori që tregon se si njohuritë dhe qëndresa mund të kthejnë edhe përvojat më të errëta në një dritë për të tjerët.
Në fshatin e qetë të Marcelës, jeta ishte e thjeshtë, por larg së qeni e lehtë. Burimet ishin të pakta dhe mundësitë për zhvillim edhe më të pakta. Si shumë adoleshentë, Marcela iu drejtua mediave sociale për t’u lidhur me të tjerët dhe për të shpëtuar nga vështirësitë e përditshme. Ajo që nuk priste ishte që ky hapësirë digjitale së shpejti do të kthehej në një fushë beteje. Një keqkuptim i parrezikshëm në shkollë u përhap me shpejtësi kur shokët e klasës nisën ta tallnin dhe ta përqeshnin në mediat sociale. Postimet dashakeqe dhe mesazhet mizore u përhapën me shpejtësi, dhe Marcela u bë objektiv i bullizmit të pamëshirshëm kibernetik. Ndërsa ngacmimet përshkallëzoheshin, bota e saj dukej se zvogëlohej. Ajo i trembej shkuarjes në shkollë dhe shtëpia e saj, dikur një strehë e sigurt, dukej e rënduar nga tensioni dhe gjykimi. Në vend që t’i ofronte mbështetje, komuniteti i saj—shokët, mësuesit, madje edhe familja—e fajësonin. “Pse nuk e injorove thjesht?” pyetnin disa. Të tjerë e kritikonin se ishte “shumë e ndjeshme” ose për shkaktimin e problemeve që në fillim. Çdo koment shtonte ndjenjën e saj të izolimit, duke e bërë të ndjejë se fajin e kishte ajo. Për një vajzë të re në një zonë rurale, burime si këshillimi apo mentorimi nuk ishin të disponueshme. Marcela mbeti e vetme për t’u përballur me traumën e saj, duke naviguar ndjenja turpi dhe pafuqie. Megjithatë, edhe në këtë kohë sfiduese, një shkëndijë qëndrueshmërie filloi të rritet—një shkëndijë që më vonë do ta çonte atë të rishkruante historinë e saj.
Jeta e Marcelës filloi të ndryshonte kur rastësisht hasi një artikull online mbi edukimin mediatik. Ishte një koncept që nuk e kishte dëgjuar kurrë më parë, por sa më shumë lexonte, aq më shumë rezononte me të. Edukimi mediatik nuk ishte thjesht të kuptoje se si funksiononin mediat sociale—ishte të njihje fuqinë që ato mbanin, si për mirë ashtu edhe për keq. Ajo mësoi si të mbronte veten nga ngacmimet online, si të njihte përmbajtjen e dëmshme dhe si të rindërtonte vetëbesimin përballë negativitetit. Këto njohuri të reja i dhanë një ndjesi kontrolli që i kishte munguar. Për herë të parë, Marcela kuptoi se bullizmi që kishte përjetuar nuk ishte faji i saj. Ajo nuk ishte e dobët apo e paaftë—thjesht i mungonin mjetet për të lundruar në një botë digjitale që po ndryshonte me shpejtësi. E pajisur me këtë kuptim, Marcela mori një vendim që i ndryshoi jetën: do ta përdorte përvojën e saj për të ndihmuar të tjerët. Frymëzuar nga ideja për të krijuar ndryshime pozitive, ajo vendosi të studiojë gazetari në Universitetin e Elbasanit. Ajo ëndërronte të bëhej një zë për të rinjtë, veçanërisht për ata nga komunitete të neglizhuara si i saji. Rruga nuk ishte e lehtë. Përshtatja me jetën universitare pas viteve me dyshime për veten ishte një sfidë, por Marcela ishte e vendosur. Çdo klasë, çdo detyrë dhe çdo diskutim rreth mediave ushqente më tej pasionin e saj. Ajo nuk ishte thjesht duke studiuar gazetari; ajo po përgatitej për të bërë një ndikim.
Sot, jeta e Marcelës është një dëshmi e fuqisë së qëndresës dhe edukimit. Si studente e gazetarisë në Universitetin e Elbasanit, ajo jo vetëm që ka kapërcyer dhimbjen e së kaluarës, por gjithashtu është bërë një model për të tjerët. Ajo që filloi si një udhëtim personal për të kuptuar edukimin mediatik është kthyer në një mision për të fuqizuar të rinjtë që të lundrojnë në botën digjitale me vetëbesim dhe kujdes. Një nga arritjet e saj më të mëdha është kanali i saj podcast, një platformë që krijoi për të ndarë historinë e saj dhe për të edukuar të tjerët. Përmes episodeve të saj, Marcela flet drejtpërdrejt me audiencën e re mbi rëndësinë e edukimit mediatik. Ajo shpjegon tema komplekse si siguria online, njohja e dezinformimit dhe përballimi me ngacmimet digjitale, gjithçka në një mënyrë të lidhshme dhe të zbatueshme.
Historia e Marcelës na mëson se edhe përvojat më të errëta mund të çojnë në rritje personale dhe ndryshim domethënës. Ajo na frymëzon të ndërmarrim hapa për të edukuar veten dhe të tjerët dhe për të përdorur mediat sociale jo si armë dëmtimi, por si një platformë për rritje, lidhje dhe fuqizim.
Ky blog është konceptuar si hapësirë për studentët që të shprehin mendimet, ndjesitë, si dhe rekomandimet e tyre për aspekte të ndryshme që lidhen me edukimin mediatik dhe shoqërinë ku ata jetojnë. Ky blog është mbështetur financiarisht nga Zyra e Marrëdhënieve me Publikun e Ambasadës së SHBA-së në Tiranë, në kuadër të Projektit “Edukimi për Median dhe Informacionin në Universitetet Shqiptare: Nga pilotimi në zbatim”. Opinionet, gjetjet, konkluzionet dhe rekomandimet e shprehura në këtë blog janë të autorëve dhe nuk përfaqësojnë domosdoshmërisht ato të Departamentit të Shtetit.
